Η δύναμη της αγάπης

Ναι ρε μαλάκα σ'αγαπάω. Το κάθε τι πάνω σου. Είμαι ερωτευμένος με τον τρόπο που με κοιτάς, με την αθωότητά σου, την παιδικότητά σου, με το χαμόγελό σου που όταν έρχομαι αντιμέτωπος ξεχνάω προθεσμίες ζωής και χαράτσια μνησικακίας. Λατρεύω την άγνοιά σου για τα μελλοντικά παρόντα, την κίνησή σου όταν βάζεις αμέριμνος νερό από τον ψύκτη και χαζεύεις μια μύγα μέχρι να γεμίσει το ποτήρι. Ναι ρε φίλε, έχω αρχίδια και στο λέω περνώντας ευτυχισμένος από δίπλα σου, λοξοκοιτώντας την μιζέρια σου, τους μαλάκες φίλους σου, τις ηλίθιες wannabe γκόμενές σου από το facebook, το πρόσταγμα της μάννας σου που ακόμα σου τριβελίζει το μυαλό. Λυπάμαι γιατί συμβιβάστηκες κάποτε με τον έρωτα μιας τρελογκόμενας που σε έφτυνε στα μούτρα, σου μίλαγε για τα γαμήσια της με όλους τους γκόμενους με ωραία μούρη κι εσύ ως γνήσιος τρελός τα άκουγες αδιαμαρτύρητα πίνοντας την κάθε λέξη που σε έγδερνε στον λαιμό και σου δηλητηρίαζε την αύρα. Ρε μαλάκα εγώ δεν συμβιβάζομαι όμως. Δεν μπορώ να σου εξομολογούμαι ότι σε γουστάρω στα ίσα, ότι θέλω να γεράσω δίπλα σου κοιτάζοντάς σε κατάμουτρα λέγοντάς σου "σ' αγαπώ" και στην καθημερινή συναναστροφή να το παίζω άνετος, ότι δήθεν δεν τρέχει τίποτα, "πρέπει να συμβιβαστείς" μου είπες, όχι ρε, δεν συμβιβάζομαι, σου μιλάω στον πληθυντικό πια και φυσικά πονάω για αυτό, δεν είναι όλα απλά ρε μαλάκα σαραντάρη, με μάτια σκύλου και ψυχή βούτυρο, σ'αγαπάω περισσότερο κι από μένα, έτσι είναι ο έρωτας, αδηφάγος και πανίσχυρος χωρίς συναίσθημα και λαμπερά φωτάκια, σ'αγαπάω γιατί είσαι όμορφος, ευγενικός και ξανά όμορφος, δοξαστικά όμορφος που κλαίω από την χαρά που σε βλέπω, πες με ό,τι θες, υπερβολικό, ανώριμο ή άρρωστο, δεν με νοιάζει τίποτα ρε, μαζί σου όλα είναι τόσο εύκολα και δυνατά, τα χέρια μου απλώνονται σαν δέντρο που γέρνει για να αγγίξει την θάλασσα, ποιος ρε μαλάκα σου μίλησε ποτέ με τέτοιες εικόνες, μια ζωή υποταγμένος στα γαμημένα σου πρέπει και τώρα που βλέπεις την πηγή ούτε νερό δεν πίνεις ρε μαλάκα, προτιμάς να ακούς τα μίζερα έντεχνα τραγουδάκια στο laptop σου και να χαραμίζεσαι αλλά είπαμε η αντρική λεβεντιά, να την χέσω την υποταγή σου ρε, δεύτερη ζωή δεν έχει, είσαι όλες οι λέξεις αγάπης της μάννας μου που δεν ξεστόμισε ποτέ, συγκεντρωμένες σε μια εικόνα, ναι σε κοιτάω και θέλω να χαθώ, ασκούμαι καθημερινά στην αγάπη έστω κι αν διεκπεραιώνω λεκτικές σου αναμνήσεις, αλλά όχι δεν περιμένω άλλο, ο δρόμος ανάμεσά μας κλείνει, δεν θα το καταλάβεις, δεν θα με καταλάβεις ποτέ, τον εαυτό σου δεν αγαπάς, ζητιάνος μοναχός ψάχνοντας την αγάπη σε λάθος ατραπούς γιατί δεν έμαθες να αγαπάς, κλείνω εδώ, σ'αγαπάω ρε πούστη μου αλλά έμαθα να γεύομαι ισάξια την αγάπη που εσύ, ίσως, δεν θα την μάθεις ποτέ. Την αγάπη ρε. Ναι, την αγάπη.