Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Συνομιλίες - Αύγουστος Κορτώ


Η εισαγωγή:

Τον συγγραφέα Αύγουστο Κορτώ τον ανακάλυψα τελείως τυχαία σε ένα βιβλιοπωλείο. Όχι τον ίδιο αλλά το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο 'Δεκαέξι'. Δεν ξέρω γιατί αλλά κάτι μου έλεγε ο τίτλος του και το κόκκινο εξώφυλλο που μου θύμιζε περασμένα μεγαλεία των πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ. Γεννηθείς στην Θεσσαλονίκη, με μια γοητευτικότατη λογόρροια να τον διακρίνει στον προφορικό του λόγο (να είναι καλά η εκπομπή ' Η Ζωή Είναι Αλλού΄ όπου φιλοξενήθηκε από την οικοδέσποινα κ. Εύη Κυριακοπούλου), άνετος και καθόλου έμπλεος με δήθεν συμπλεγματικά τερτίπια, μου άνοιξε έναν καινούργιο κόσμο στην νεο-ελληνική συγγραφή. Τον ευχαριστώ θερμά.

Το κυρίως θέμα: 



1.    Γιατί επιλέξατε την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο (μετασταλινική εποχή) για να γράψετε το συγκεκριμένο μυθιστόρημα; Έγινε τυχαία η επιλογή ή υπήρξε κάποια βαθύτερη αφορμή;


Πριν από μερικά χρόνια είχα διαβάσει τα απομνημονεύματα του Σοστακόβιτς, που με είχαν συγκλονίσει. Επιπλέον, εδώ και μια δεκαετία ήθελα να γράψω ένα βιβλίο με κεντρικό θέμα τη μουσική. Και η κοινωνικοπολιτική αστάθεια της Σοβιετικής Ένωσης μετά την τεράστια απώλεια του Στάλιν, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η μουσική αποτέλεσε τόσο ζωτικό κεφάλαιο του εν λόγω πολιτισμού - αλλά και των διωγμών, και της σταλινικής παράνοιας - μου πρόσφερε το ιδανικό χωροχρόνο για την ιστορία μου.



2.    Στο βιβλίο σας (Δεκαέξι) προσωπικότητες της Ιστορίας και των Τεχνών, Στάλιν, Χρουστσόφ, Τόμας Μαν παίρνουν σάρκα και οστά, έχοντας τον δικό τους ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Δεν φοβηθήκατε ότι δίνοντάς τους βήμα, βάζοντας στο στόμα τους λόγια και απόψεις, κάνοντάς τους να μιλάνε σε πρώτο ενικό, κινδυνεύανε να ακουστούν παράταιροι ή άσχετοι με το έργο τους και τις βαθύτερες, ενδόμυχες σκέψεις τους, πέφτοντας απλά στην παγίδα από την πλευρά σας, του φτηνού και άκαιρου εντυπωσιασμού;

Όλα παίζονται στο κατά πόσον η παρουσία μιας επιφανούς μορφής σ' ένα βιβλίο προκύπτει απ' την τριβή του συγγραφέα μ' αυτήν, από το κατά πόσον έχει αφομοιώσει το πασίγνωστο και λογοτεχνικά επίφοβο πρόσωπο ενός ιερού τέρατος. Στη δική μου περίπτωση, ο Τόμας Μαν έχει γονιμοποιήσει με τα βιβλία του ένα τεράστιο κομμάτι της δημιουργικότητάς μου - στην ανάπλασή του αποπειρώμαι ως και να μιμηθώ τον αχανή, κεντημένο του λόγο. Όσο για τον Χρουστσόφ και τον Στάλιν, η παρουσία τους είναι μάλλον σχηματική, μιας και κανείς τους δεν ήταν το αντικείμενο του ενδιαφέροντός μου.


3.    Ο ήρωας του βιβλίου έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία; Γιατί επιλέξατε ένα πρόσωπο με εμφανείς ομοφυλοφιλικούς ψυχικούς κατατρεγμούς; Δεν φοβάστε την ταμπέλα του 'gay λογοτέχνη' ή την ταμπέλα 'gay λογοτεχνία' στο σύνολο του πολυγραφότατου έργου σας;

Όποιος διαβάσει το 'Δεκαέξι' και πιστεύει ότι πρόκειται για γκέι λογοτεχνία, μάλλον κάτι του διέφυγε. Ασχέτως του δικού μου ερωτικού προσανατολισμού, ουδέποτε μεταχειρίστηκα την ομοφυλοφιλία σε βιβλίο μου ως κεντρικό θεματικό άξονα - όπως στο 'Γλύπτη του δρόμου', το 'Δαιμονιστή' και τον 'Αφανισμό του Νίκου', η ομοφυλοφιλία του Αλεξέι είναι απλώς και μόνο μια ακόμη παράμετρος της δυσλειτουργικότητας και της δυστυχίας του, καθώς μιλάμε για μιαν εποχή τρομερά βάναυση απέναντι στην ομοφυλοφιλία, την 'αστική' αυτή διαστροφή. Η γκέι λογοτεχνία έχει τελείως άλλη agenda απ' ό,τι τα βιβλία μου - εμένα με αφορά μονάχα η ψυχογραφία των ηρώων, κι όσο για το τι κάνουν με τα γεννητικά τους όργανα, μου είναι παγερά αδιάφορο.


4.    Πείτε μας λίγο για τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες γράφετε ένα μυθιστόρημα. Παρουσιάστε μας λίγο 'το σκηνικό'.


Στην αρχή, εφόσον η ιδέα είναι δυνατή, τρώω μια κατραπακιά, και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα αν δεν αρχίσω να γράφω. Έπειτα περνάω στο στάδιο της πρώτης καψούρας, στα ντουζένια μου, εν συνεχεία η σχέση με το βιβλίο εξελίσσεται και πολλές φορές ξεφεύγει απ' τον έλεγχό μου, με αποτέλεσμα συχνά προς το τέλος να απορώ με το πού κατέληξε αυτός ο διανοητικός έρως/αυνανισμός που νόμιζα ότι ήλεγχα απόλυτα.


5.    Πιστεύετε ότι η συγγραφή βιβλίων είναι ψυχοθεραπευτική όπως είναι για άλλους τα video games, το πολύ φαγητό ή η ενοικίαση και θέαση πακτωλών πορνό ταινιών;


Ασφαλώς και είναι - αν και απαιτεί περισσότερο κόπο απ' το φαΐ και το πορνό, που τα λατρεύω αμφότερα με πάθος εφάμιλλο με το συγγραφικό μου.



6.    Αισθάνεστε άγχος μετά το πέρας της συγγραφής ενός βιβλίου; Με τόσα βιβλία στα ράφια των βιβλιοπωλείων πώς υπερνικάτε μια πιθανή έξη σε άγχος και προσμονή μέχρι το βιβλίο να γίνει γνωστό και να 'αρχίσει να πουλά;'

Δεν αισθάνομαι το παραμικρό άγχος, γιατί το παρελθόν μου έχει αποδείξει ότι οι αναγνώστες μου μπορεί να μην αριθμούν λεγεώνες, αλλά είναι αφοσιωμένοι μέχρις εσχάτων, και δε θα πάψουν ποτέ να με διαβάζουν.


7.    Νοσταλγείτε τα προηγούμενα βιβλία σας (την ιστορία τους, τους ήρωές σας)  ή σας ενδιαφέρει μόνο το επόμενο δημιούργημα;

Άπαξ και μου κατέβει η ιδέα του επόμενου, το προηγούμενο πάει περίπατο.


8.    Αγαπημένοι σας Έλληνες και ξένοι συγγραφείς;

Βιζυηνός, Ροΐδης, Τσιφόρος, Ταχτσής, Καραπάνου από δικούς μας, και Κούντερα, Ναμπόκοφ, Άτγουντ και Ρέντελ από ξένους.

9.    Από το τελευταίο σας μυθιστόρημα συνάγεται ότι λατρεύετε την μουσική. Είναι καθημερινή σας παρέα ή επιλέγετε να ακούσετε κάποιο κομμάτι σε συγκεκριμένες στιγμές της ημέρας; Επίσης τι μουσική ακούτε; Κλασσική φαντάζομαι;

Ακούω αποκλειστικά και μόνο κλασική μουσική εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Ακούω μουσική όταν γράφω κι όταν μεταφράζω, αλλά και κάθε πρωί η μέρα μου ξεκινά με τουλάχιστον μια-δυο ώρες προσηλωμένης ακρόασης. Χωρίς τη μουσική δε θα' χα γίνει ποτέ συγγραφέας.


10. Γενικά πώς ενημερώνεστε; Από την τηλεόραση ή επιλέγετε εναλλακτικές οδούς όπως internet, ραδιόφωνο, εφημερίδες.

Ίντερνετ - πιο γρήγορο, πιο έγκυρο, και τζάμπα.


11. Έχετε δηλώσει ότι πάσχετε από κατάθλιψη. Η Μαργαρίτα Καραπάνου, συγγραφέας που έπασχε από μανιοκατάθλιψη η ίδια, έχει πει ότι: ' Για μένα η μάχη είναι μια μεγάλη μορφή ελπίδας-για κάτι που δεν θα αποκτηθεί ποτέ όμως. Η μάχη η ίδια σε κάνει και ζεις'. Συμφωνείτε με αυτήν την στάση ζωής σε σχέση με την ψυχική νόσο; 

Επειδή η κλινική κατάθλιψη, την οποία έχω βιώσει τρις στο πετσί μου, με παραλύει τελείως, θα διαφωνήσω με τη λατρεμένη εκλιπούσα. Για μένα η μάχη ενάντια στην ψυχική νόσο είναι απλώς ένα ακόμα άχθος στο δυσβάσταχτο άχθος της ίδιας της νόσου.

 Κε Κορτώ σας ευχαριστώ θερμά.

Η κατακλείδα:

 
 













12 σχόλια:

Кроткая είπε...

ευχαριστώ πολύ, ελφ.

tosio morphy είπε...

μου ειχαν δωσει τον δαιμονιστη, ακομα να το διαβασω, σε ευχαριστω που μου τον θυμισες ρε ελφ.

the elf at bay είπε...

@Kpotkar

Τι ευχαριστείς, βρε; Να ευχαριστούμε τέτοιους ανθρώπους σαν τον Αύγουστο που επιμένουν. Γενικώς!

@tosio morphy

Ο Δαιμονιστής με έκανε να διαβάζω το κείμενο και να κλείνω τα μάτια νοερά ενώ εξακολουθούσα να διαβάζω! Την αιτία θα την βρεις όταν το ξεκινήσεις!

Ioanna είπε...

Καλησπέρα!

Εξαιρετικός ο Αύγουστος Κορτώ! Ένας πραγματικά χαρισματικός λογοτέχνης και άνθρωπος! Και εμένα αρχικά το εξώφυλλο με παρέπεμψε στην πρώην ΕΣΣΔ, αλλά το προσπέρασα και μπήκα στην ουσία.

Χαίρομαι που είναι ένας άνθρωπος που ζεί χωρίς κόμπλεξ και είναι αληθινός και θαραλλέος για να αποδεχθεί και να παραχεχθεί δημόσια και μέσα από τη συγγραφή του τις εμπειρίες του.

Χαίρομαι ακόμα που τον είχα ανακαλύψει τυχαία, σε μία εκπομπή που έκανε ο ίδιος για τη λογοτεχνεία στην ΕΤ3! και το ένστικτό μου αμέσως΄"μίλησε" ότι αυτός ο τυπάς - με συγχωρείτε για την αργκό - έχει πολλά να πεί!!! Είναι λίγο ιδιαίτερη η συγγραφή του, αλλά σίγουρα είναι γοητευτική! Θα κατέβω Αθήνα για την παρουσίαση του "Δεκαέξι" που θα κάνει στον Ιανό στις 29/6. Ελπίζω να προλάβω! και θα χαρώ να σας δώ εκεί για να ανταλάξουμε ωραίες απόψεις περί παντός επιστητού! Για περισσότερες λεπτομέρεις θα σας ειδοποιήσω!!!

See you soon Ioanna*

the elf at bay είπε...

@Ioanna

Δεν ήξερα για την παρουσίαση. Κατά πάσα πιθανότητα θα είμαι κι εγώ εκεί. Γνωρίζεις την ώρα;

anidifranco είπε...

Σε παλαιότερη ανάρτηση στο μπλοκ μου είχα αναφερθεί στον Πέτρο. Είχα την ευτυχία να τον γνωρίσω από κοντά, πριν την έκδοση του πρώτου του βιβλίου (Το βιβλίο των βίτσιων και το Ραμπαστεν). Τότε δεν υπολόγιζα ότι θα τα πάει τόσο καλά με τη συγγραφή, ίσως επειδή η καθιέρωση σε αυτό το χώρο είναι δύσκολο πράγμα. Ήξερα πάντως ότι είχα να κάνω με έναν ευφυέστατο και μοναδικό άνθρωπο. Σε αυτό δεν έπεσα έξω. Ένα μεγάλο μπράβο, και για τη συνέντευξη, αλλά και στον ίδιο, που σε ηλικία μόλις 19 ετών είχε 2 πολύ καλά βιβλία στο συρτάρι του και αποφάσισε να τα δείξει στον κόσμο.

tosio morphy είπε...

α εγω δεν μπορω να κλεισω τα ματια γιατι φοραω γυαλια. θα σου πω μολις το τελειωσω. :)

the elf at bay είπε...

@anidifranco

Γενικότερα είναι πολυγραφότατος όχι μόνο στην συγγραφή μυθιστορημάτων αλλά και στο μεταφραστικό κομμάτι. Άπνταικ, Σεμπρούν. Κι είναι μόνο 31.

@tosio morphy

Είμαι σίγουρος ότι θα τα βγάλεις!

Ioanna είπε...

Λοπόν, σχετικά με την ώρα, είναι 8-10μ.μ Ιανός, Σταδίου. Μαζί του θα συνομιλήσουν η συγγραφέας Λένα Διβάνη και η Έλενα Μαρούτσου. Στην ανακοίνωση λέει ότι ο συγγραφέας θα ερμηνεύσει στο πιάνο το "Δεκαέξι" του Πιότρ Ραμπίνοβιτς. Θέλω να το ζήσω αυτό!

Καλό βράδυ:)

the elf at bay είπε...

@Ioanna

Ενδιαφέρον όντως.

Sue G. είπε...

Μια συνέντευξη που ξαφνιάζει! Ο πολυγραφότατος και χειμαρρώδης Κορτώ έχει ασχοληθεί και με τη συγγραφή παιδικού βιβλίου - το "η εξαφάνιση της Ντόροθυ Σνοτ" βραβεύτηκε το 2004
με το Α΄ Κρατικό Βραβείο παιδικής λογοτεχνίας.

the elf at bay είπε...

@Sue

Όντως έχεις δίκιο αν και στα παιδικά του υπογράφει με το πραγματικό του όνομα: Πέτρος Χατζόπουλος!